Terapia współuzależnień
Co to?
Ponieważ długotrwałe życie z osobą uzależnioną należy do tego rodzaju doświadczeń, które przysparzają wielu cierpień i problemów odciskających swoje piętno na psychice i społecznym funkcjonowaniu domowników, ich powrót do równowagi wymaga profesjonalnego wsparcia.
Współuzależnienie rozwija się w relacji małżeńskiej i dotyczy jednego z partnerów. Syndrom współuzależnienia nie dotyczy dzieci. Każdy z członków rodziny przystosowuje się do sytuacji w różny sposób. U partnera pojawia się syndrom współuzależnienia, natomiast u dzieci dorastających w rodzinie z problemem alkoholowym może rozwinąć się syndrom DDA.
Jak to wygląda
Leczenie współuzależnienia polega nie tylko na uświadomieniu sobie patologicznej sytuacji, ale także na budowaniu wiedzy o własnych przekonaniach, nieuświadomionych skłonnościach do funkcjonowania w relacji współuzależnienia. Terapia współuzależnienia to profesjonalna pomoc terapeuty, która zapewni Ci nieocenione wsparcie w codziennych sytuacjach, nauczy zdrowych reakcji i pomoże wyznaczać granice.
Dla kogo?
Symptomami świadczącymi o współuzależnieniu są między innymi:
- Skoncentrowanie się na uzależnionym partnerze i podporządkowanie mu swojego życia,
- Zaniedbywanie własnych potrzeb na rzecz potrzeb partnera,
- Zaprzeczanie istnienia nałogu, udawanie, że wszystko jest w porządku,
- Ukrywanie nałogu partnera przed światem zewnętrznym (np. tłumaczenie jego nieobecności w pracy innym rodzajem niedyspozycji),
- Łatwe poddawanie się manipulacji, niskie poczucie własnej wartości,
- Naprzemienne poczucie krzywdy (w czasie aktywności nałogu np. ciągu alkoholowego) i poczucia winy (w czasie abstynencji, gdy partner zachowuje się normalnie),
- Przejęcie obowiązków uzależnionego partnera (na przykład zarobkowych, czyli utrzymywanie całej rodziny),
- Próby kontrolowania nałogu partnera (np. „wyciąganie” alkoholika a okolicznych barów i wyrzucanie znalezionych w domu butelek, blokowanie dostępu do pieniędzy hazardziście, sprawdzanie sms-ów i maili w telefonie seksoholika),
- Tolerowanie destrukcyjnych zachowań partnera (np. wybaczanie późnych powrotów do domu, a nawet przemocy),
- Problemy ze zdrowiem – depresja, stany lękowe, zaburzenia snu i odżywiania,
- Rezygnacja z pasji i zainteresowań, wycofanie się z dotychczasowych relacji towarzyskich,
- Poczucie pustki i samotności, odczuwalne obniżenia jakości życia.